Şimdinin yaşlı adam-kadınlarının gençliğini siyah beyaz fotoğraflarda görüyoruz.Bugünün gençleri yaşlandığında bir gün,dijital fotoğraflar, hatta tab ettirilmemiş, bir ''format''lık ömrü olan onlarca hatta yüzlerce fotoğraf.Oysa askerlik fotoğrafları vardı eskiden.Bugün güldüğümüz,komik.Askere gidecek olan genç,vesikalık çektirirken omzu başı vs. yapma çiçeklerle süslenirdi.Ne çok güldük biz bugün böyle fotoğraflara.Geçmişten gelen o güzel yürekler,o temiz insanlar da gittikleri yerden bize güldüler şüphesiz.Bu günün ''günlük''lüğüne.Oysa onların sevmekleri bir kez olurdu ve ömürlüktü.Çektirdikleri aile fotoğrafları candı,en değerlileri,saklanandı.Bir şarkı tuttururlardı ki dillerinde,eskimezdi.Bugünün çabuk eskiyen,çabuk eskitilen şarkılarından değildi onlarınkisi.Makamlar dans ederdi dillerinde,hicazından nihaventine.Oysa şimdi ne çabuk eskitiyoruz şarkıları,sevgileri,sevdiklerimizi nasıl da hoyratça hırpalıyoruz.Hayatın ne kadar kısa olduğunu unutarak.Eskiler bambaşkadır, nostaljiyi hatırlamak,hayatımın kocaman parçasıdır.Bu yüzdendir gramafona hayranlığım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder