Merhaba El-vedâ

Gerçeklerle pek bi alıp veremediğim var bu aralar.

Sürekli gerçeklerle ilgili yazılar yazmam kanıtlıyor savaşımı.

Ama bu sefer savaş falan yok onlarla bizzat yüzleştim,bizzat yolumu çizdim.

Aylarca, hatta belki de senelerce saplantı hâline getirip canımı sıktığım,

Uğruna gözyaşları döktüğüm hayalimdeki gerçeklere lânet okuyorum bugün.

Çünkü gördüm ki gerçek gerçeklerle, hayalimdeki gerçekler arasındaki fark bir hayata bedel.

Bu gerçekleri görmeme sadece bir cümle yetti,arttı hatta.İnsan değişir.

Ama hayalini kurduğum yalan gerçekler hiç değişmemiş.Değiştiğini sanmışım.

Yanılmışım.

Geç de olsa farkettim değişenleri ve hâlâ aynı kalanları..

Benim yolum bu, ben çizgimdeyim.Sevdiklerimse,yol haritam. 

Ben ilk kez bu kadar kararlıyım.

El-vedâ.

Aşkın Matematik Hâli ..

Aşk,ince düşünmeler kümesinin eleman sayısına denk.
O; hangi yürekle çarpılırsa asallaşır yürek..
Hiçbir aşka bölünmez yârdan başka .
Asaldır aşk,çifttir.'Sonsuz olan sayılar kümesinde hem asal hem çift olan '2''gibi; ''2''kişiliktir hem.
''2''nin şekline dikkatle bakarsak şayet bir kalbin yarısına benzer.
Yârini bulmak,yarını tamamlayıp tamamlamamak kaderin işaretlediği şıkka bağlı.
4yanlışın 1 doğruyu götürmemesi dileğimle..

Yine,Yeniden Hayat

...

Oysa bu hayat bize yalnızca 1 defa verildi.Başkaları isterse gez,başkaları isterse ceketini al çık.

Üstelik bize bahşedilen hayatın süresi tanımsız..

Belki dakikalar sonra dünyada olmayacak bu can.

Garantisini kimse veremez bir ömrün..

Mesele dönüp yaşadığımız hayata baktığımızda kendimize dair neler yaptığımızı görebilmek.

İnsanoğlu bu hayatı yalnızca kendisi için yaşadığını bilmeli.

Ona göre yolunu seçmeli,gerekirse aykırılık yapıp kendi yolunu çizmeli..

Kendini Gerçekleştirmek ..

Hayat;tatlı,kısa acımasız,çok rollü eşsiz bir oyun değil midir?.İnsanın bu oyunda aldığı ve almak isteği roller vardır.Aslında olmak istediklerimizle olduklarımız ne derece örtüşüyorsa o denli gerçekleştirdiğimiz bir benliğimiz var demektir.Kendimizi o denli gerçekleştirmişizdir.Kendini gerçekleştirme dediğim şey ''tembellik yoluna serilen bahaneler''i hiç sevmez.Tembellik varsa kanında ve üstelik sınırlanıyorsa hayatın başkalarınca,kendini gerçekleştirmek zorlaşabilir.Zaten ne denli zor olduğunu burada gösterir,asıl mesele sınırlara rağmen kendini gerçekleştirebilmektir.Aristo gibi, Sokrat gibi..

Can Yücel

Anladım!Yarla bir olmayınca , yerle bir olunuyormuş..

Zıtlıklar ..

Gülmek de ağlamak da mutluluk ve hüznün sembolüdür.Acı çekerken gülmek, yüreğin sükutudur.Hayatta bu zıtlığı en çok yaşayanlardan biri de benim.Ağlarken bile kahkahayla gülerim.Kalbimde yer edinenlerden başka kimse anlayamaz ağladığımı.Pek severim ağlarken gülmeyi,acılarımı maskelemeyi.Bazen o kadar abartırım ki hatta,gülmekten gözümden yaş geliyor zannederler.Öncesinde yüreğime akıttığım yaşlar o patlama anında gözlerimden taşar ve akar,akar.Kalbim acıdan çıkacakmışçasına atar.Beni tanımayanlar kahkalara boğuldum sanır,oysa gözyaşımda boğulup akıntıya kapılmışımdır.Acılarıma gülmeyi sevdiğim gibi,mutluluklara ağlamayı da severim.Mutlu anımda dolan gözlerimdeki yaşı mutluluk ışıltısı zannedenler olur.Manidar bir hediye almışsam ya da sevdiceğimden satırlar okuyorsam mutluluk damlalarımla sularım yanaklarımı.Mutluluktan ağlamak ne güzel şeydir,insana huzur verir.Acıdan ağlamak diyecek olsam?

Karmaşık

Özgür günlerimde yanımdayken sevdiklerim, onlara hasret duymaya başlarım yedi yüz kilometre uzak sıcak dünyamdan.Ardından buraya hasret duyuşlarım dökülür eteklerimden.Özgürlüğüm uçtu gitti elimden.Her an gölge hissederek yaşamaya başlama zamanı.Gölgeler hayatımı ele geçirirken düşlerim bütün özgürlüğüyle savaş açtılar gerçeklerime.Doğrularım değil,gerçeklerim bunlar benim.Karşıya baktığımda bütün güzellikleri karşımda görüp koşmaya başladığımda çarptığım görünmez duvar, benim gerçeğim.Hayat bu demek zaten.Gerçeklere rağmen güçlü olmak.Gerçeklere meydan okumak.

Can

...

Acı olan can ortağım parmak uçlarımdayken dokunamamak ona.Dayanamamak damlalarına..Dayanmaya çalışarak yok sandığım varlığına.Kayıpların kaybı bizimkisi.Özlemlerin özlemi.Mesafelerin mesafesi.Yıllarla beraber araya giren onca insanların arasında gülümsemek zorundalığına mahkum kalma pahasına candan geçmek.Dert ortağımın deyimiyle ahmaklık.Aptallık.Bambaşka hayatlara gidip bambaşka canlara gülümsemek.Can yolunda dökülen her damla mübah.Kalple savaşmak da acı verici.

Yaş ..

İnsan bir kez gelir dünyaya.

Gözlerini açtığı anda dünyanın bütün badiresi de neşesi de sarar onu dört kolla.

Sanki bomboş yaşıyoruz,hepimiz dünyanın izleriyle dünyaya iz bırakıp gidiyoruz,

Sanki yokuz.

Yaşamaya,yaşanmaya dair parçalar koparamadık mı yaşlanma yolunda yaşıyoruz hayatı.

Yaşamaya dair çok parça kopardım ben hayattan.

Hayat benden kopardıklarını yaşanma yolundaki yaşam heybeme ekledi birer birer.

Gözümden akan damlalar suladı boş heybemi ve git gide ağırlaştı yaşamaya dair anılar.

Bunlara savaş açtı yaşlanmaya dair bütün parçalar.

Gülüşlerim,bakış yakalayışlarım,zaferlerim,yenilgilerim.

Hepsi bütün güzelliğiyle dimdik karşısındalar yaşlanmaya dair olan yüklerin.

Elbet yaşlanır insan, yıllara karşı koyamaz hiç bir can..

YAŞLANMA MERTEBESİNE YAŞAYARAK ULAŞMAKtır ASLOLAN..

Bu Gün ''1''

1 varmış,hep varmış.Evvel zaman içinde ay 58 kere dönmüş.Bebekler okul çağına gelmiş,sevenler kavuşmuş,nice aşklar son bulmuş.Çocuklar genç olmuş,gençler orta yaşa merdiven dayamış.1 varmış,hep varmış.Her ayın 1'inde güzel bir aşk büyürmüş..