Zıtlıklar ..

Gülmek de ağlamak da mutluluk ve hüznün sembolüdür.Acı çekerken gülmek, yüreğin sükutudur.Hayatta bu zıtlığı en çok yaşayanlardan biri de benim.Ağlarken bile kahkahayla gülerim.Kalbimde yer edinenlerden başka kimse anlayamaz ağladığımı.Pek severim ağlarken gülmeyi,acılarımı maskelemeyi.Bazen o kadar abartırım ki hatta,gülmekten gözümden yaş geliyor zannederler.Öncesinde yüreğime akıttığım yaşlar o patlama anında gözlerimden taşar ve akar,akar.Kalbim acıdan çıkacakmışçasına atar.Beni tanımayanlar kahkalara boğuldum sanır,oysa gözyaşımda boğulup akıntıya kapılmışımdır.Acılarıma gülmeyi sevdiğim gibi,mutluluklara ağlamayı da severim.Mutlu anımda dolan gözlerimdeki yaşı mutluluk ışıltısı zannedenler olur.Manidar bir hediye almışsam ya da sevdiceğimden satırlar okuyorsam mutluluk damlalarımla sularım yanaklarımı.Mutluluktan ağlamak ne güzel şeydir,insana huzur verir.Acıdan ağlamak diyecek olsam?