Çocuktuk hepimiz,masallarımız vardı,masalımızın en güzel prensesiydik,hayalimizde bir beyaz atlı.
Uyumadan önce bize anlatılan masallar hep mutluluk dolsun isterdik.Sonra değiştik.Hem de çok.
Şimdiyse karşımda bir çocuk...Külkedisi masalını anlatıyorum,beğenmiyor.Kırmızı başlıklı kız masalını anlatıyorum ''kurt''u sevimsiz buluyor.Bilindik bütün masallara tepkili.
''Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde güzel mi güzel bir kız yaşarmış.Bu kız birgün sabah uyandığında
anne babasının ona harika bir kahvaltı hazırladığını görmüş.Ballı süt,yumurta kızın sevdiği her şey sofradaymış ve hepsi birbirinden sağlıklıymış.Kahvaltıdan sonra babasının ona sürprizi varmış.Aldığı lale soğanlarını beraber bahçeye ekeceklermiş.Kız çok mutlu olmuş.Babasının bir tanesi,dünyanın en mutl...''
Masal yarım..Masal eksik..
Masalı yarım bırakansa işte bu mutlu sonun uyku zamanı.
Parmakları minicik ama hiç bir yetişkin taşıyamaz çocuktaki yüreği..Çocukluk en güzel yanı hayatın.Bu yüzden hep özlenen;bu yüzden eksik yaşanan çocukluk, yaralar derinden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder