Yemyeşil çayırlar üzerinde uzanıp seni hayal ettiğimde henüz küçücük bir çocuktum.bulutların içerisinden sana yüz beğenirdim.Koşup çıkardım hemen oraya.Hemen dokunacağım derken bulutlarla birlikte uzaklaşırdı yüzün.ne kadar çok koşsam , o kadar uzaklaşırdın.Bütün çocukluğum bulutları tutabilecek bir tepe aramakla geçti.Ne ben o tepeyi bulabildim,ne de bulutlara çizdiğim yüzünü unutmaya güç yetirebildim.Tüm çocukluğum boyunca en yakınımdaki bulutta, hiç uzanamadığım uzaklıktaydın.Büyüdüm,yaşamak mektebinde ne kadar öğrenilecek ders varsa ezberime aldım,her gün karşıma çıkan binlerce yüzün arasında seni seçebilmek için sokaklarda başımı öne eğmeden dolaştım.
Gün geldi,sonsuz bir uykudan uyanır gibi,mezarında asırlardır beklemiş bir bedenin dirilişi gibi,kanlı bir giyotinde başı gövdesinden ayrılmış bir eski çağ şövalyesinin bedeninin başına kavuşması gibi apansız yanı başımda buldum seni.Öylesine bekletmeden,öylesine derinden,öylesine sade geldin ki...
Dilim gibi tutulan yüreğim ne ayın,ne güneşin tutulmasıyla kıyas edilebileceği bir sır ile kayboldu.
Sen yeryüzünün bugüne kadar hiç görmediği kristal gibi ışıtırken yüreğimi,senin kırılma ihtimalinden bile kıpırdayamam yerimden.İşte bundandır seni özleyip ağlayışım.
Ne söylesem,ne yazsam ,nereye gitsem şifa bulamam özlem derdime senden gayrı.
Sevgilim,en yakınımdaki en uzak olsan da,isterim ki;Seni Sevdiğimi Tüm Dünya Bilsin!...
Başucu kitabım Gelmesem de Bekle Beni(Adem Özbay) kitabından alıntıdır..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder