ŞEMSİYELİ DELİLER

-Biliyor musun, galiba deliriyorum. Sanki yıllarca açık bir şemsiye ile dolaşmışım, hava koşulu ne olursa olsun beni etkilememiş. Güneşte yanmamış, yağmurda ıslanmamışım. Bu farkındalıkla, şemsiyeyi kapattım demeyi çok isterdim. Fakat öyle olmadı. Fırtınada savruldu, parçalandı. Gidip yenisini alabilirim ama, gölgemin ne kadar uzayabileceğini izlemeyi tercih ediyorum. Yağmura temas etmek istiyorum. 

-İyi ama, delilik bunun neresinde?

-Güneş açtı ve gölgemi gördüm. Bundan büyük delilik mi olur? 

-Büyüyorsun, dedi. Yaşamla temas ediyorsun. Delilik, insan uydurması. Şemsiye de aynı türün icadı.