İnsanoğluna

Başını kaldırıp göğe bakabiliyorsan dostum,sanadır sözlerim.Ben şehrin tepesindeki bulutları,sen uçsuz bucaksız fezayı,eşzamanlılıkla temaşa etmekteyiz..Senin rüzgarların dinmiş,ben daha yağmurda ıslanacağım.Bulutların dağılmasını bekleyeceğim bucaksız semayı görebilmek için.Rüzgar esecek,dağılacak bulutlarım.Derin bir oh, çekip “ben oldum” diyecekken;senin şehrin soğuyacak.Tam tersi farklı zamanlarda yaşanacak.Ve bir gün,aynı göğün altında dağıtmışken bulutları; oldum derken,öleceğiz.